Wanneer je in de katholieke kerk spreekt over barmhartigheid en naastenliefde, word je al snel afgedaan als modern en liberaal. Wanneer je spreekt over leerstellingen en moraal, dan word je al snel afgedaan als ouderwets en conservatief. De een zegt dat het een katholiek is, de ander dat het ander katholiek is.
Op deze wijze worden twee elementen van het katholieke geloof tegen elkaar uitgespeeld. Onnodig en nogal dwaas. Beide kanten horen bij elkaar, hoe vreemd dat de mensen van deze tijd ook in de oren klinkt. Christus was barmhartig én streng. Hij legde mensen Gods wetten voor, en sprak mensen er op aan om deze na te leven. Evenzogoed was hij barmhartig en vergaf hij mensen die berouw hadden over hun zonden. Had hij medelijden met degenen die het moeilijk hadden, had hij oog voor de naasten.
Laten we daarom eens ophouden te doen alsof de verschillende aspecten van de Kerk van elkaar te scheiden zijn. Opkomen voor het recht op leven én geven aan de armenzorg, een waardige liturgie én de gescheiden mannen en vrouwen troosten. Alleen door alle aspecten te omarmen en te proberen na te leven, in harmonie met elkaar, leven we een echt katholiek leven.
